نارکولپسی (حمله ناگهانی خواب): علائم، انواع، علل و درمان

تشخیص و آزمایش‌ها

از آنجا که نارکولپسی علائم مشترکی با چند بیماری دیگر مغزی و خواب دارد، تنها راه تشخیص قطعی آن، آزمایش‌های تشخیصی تخصصی است.

قبل از انجام اکثر آزمایش‌های تخصصی اصلی، پزشک ابتدا باید مطمئن شود بیمار، خواب کافی دارد. برای بررسی این موضوع معمولاً از روش‌های ساده ردیابی الگوهای خواب و بیداری مانند اکتیگرافی استفاده می شود. در این روش از یک دستگاه ساعت مانند که روی مچ دست بسته می شود برای ردیابی الگوهای حرکتی فرد استفاده می‌شود.

آزمایش های تخصصی تشخیصی

برخی از آزمایش‌های تخصیی برای تشخیص نارکولپسی عبارتند از:

• مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی)
• آزمایش تأخیر خواب چندگانه (MSLT)
• آزمایش حفظ بیداری
• تپ نخاعی (پونکسیون کمری)

آزمایش مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی)

مطالعه خواب شامل انواع مختلفی از حسگرها است که نحوه خواب را ردیابی می‌کنند. حسگرهای الکتروانسفالوگرام (EEG) امواج مغزی را ردیابی می‌کنند و به متخصصین این امکان را می دهند تا دقیقه به دقیقه ببینند که بیمار در کدام مرحله از خواب است.

افراد مبتلا به حمله ناگهانی خواب در مقایسه با دیگران، سریع‌تر به مرحله REM خواب وارد می شوند و خواب آنها نیز به دوره‌های بیداری تقسیم می‌شود که مطالعه خواب می‌تواند آنها را تشخیص داده و ثبت کند.

آزمایش تأخیر خواب چندگانه

این آزمایش بررسی می‌کند که آیا بیمار مستعد خوابیدن در طول روز هست یا خیر.

آزمایش حفظ بیداری

از این آزمایش برای تعیین اینکه آیا فرد می‌تواند در طول روز بیدار بماند یا نه، استفاده می شود.

تپ نخاعی (سوراخ کمری)

برای سنجش سطح اورکسین در مایع نخاعی از این آزمایش استفاده می شود. این یک روش اصلی برای تشخیص نارکولپسی نوع 1 است. پایین بودن سطح اورکسین می‌تواند نشان دهد که فرد مبتلا ممکن است دچار کاتاپلکسی نیز شود، حتی اگر هنوز این علامت را نداشته باشد.