زایمان زودرس چه علائم، علل و عوارضی برای نوزاد دارد؟

از آنجا که بین برخی علائم و نشانه های زایمان زودرس و علائم طبیعی بارداری همپوشانی وجود دارد، برخی از زنان باردار این علائم را نادیده می گیرند و یا هر گونه علامتی باعث نگرانی آنها می شود.

به طور طبیعی زنان در طول دوران بارداری انقباضاتی را تجربه می‌کنند که تعداد انقباضات با پیشرفت بارداری افزایش می‌یابد. همین موضوع باعث می شود که ارزیابی و تشخیص زایمان زودرس دشوار باشد. آمارها نشان میدهد که 13% از زنانی که زایمان زودرس دارند، انقباضات و علائم خفیفی را تجربه می کنند این در حالیکه است که 10% از زنان با بارداری طبیعی، انقباضات دردناکی را تجربه می کنند.

آیا میدانید

احتمال دارد در دوران بارداری علائمی مانند فشار لگن یا گرفتگی شکم با درد ناشی از گاز، گرفتگی روده یا یبوست اشتباه گرفته شود.

توصیه کلیدی

اگر علائم زایمان زودرس را دارید، ۲ تا ۳ لیوان آب یا آبمیوه بدون کافئین بنوشید و به مدت یک ساعت به پهلوی چپ خود دراز بکشید و انقباضاتی را که احساس می‌کنید یادداشت کنید. اگر علائم هشدار دهنده بیش از یک ساعت ادامه داشت، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر فروکش کردند، سعی کنید بقیه روز را استراحت کنید و از هر چیزی که باعث عود علائم می‌شود، اجتناب کنید.

تصویر نوزادی نارس که پس از زایمان زودرس در دستگاه انکوباتور نگهداری می شود

زایمان زودرس به چه معناست؟

به تولد نوزاد قبل از هفته 37 اُم بارداری، زایمان زودرس (Preterm Labor) گفته می شود. برخی از این زایمان ها به خودی خود اتفاق می‌افتند یعنی بدون دخالت پزشک، مادر وارد مرحله زایمان می‌شود و نوزادش زودتر از موعد به دنیا می‌آید. در موارد دیگر، مشکلات بارداری، پزشکان را وادار می‌کند که نوزاد را زودتر از موعد مقرر به دنیا بیاورند.

به طور کلی، حدود یک هشتم زنان باردار زودتر زایمان می‌کنند. که از این بین، حدود سه چهارم زایمان‌های زودرس خود به خودی هستند و حدود یک چهارم به دلیل عوارض پزشکی رخ می‌دهند.

علائم زایمان زودرس

برخی از علائم هشدار دهنده زایمان کردن زودرس عبارتند از:

  • گرفتگی‌های خفیف شکم مانند دوره قاعدگی همراه با اسهال یا بدون اسهال
  • انقباضات مکرر و منظم (هر ۱۰ دقیقه یا بیشتر)
  • خونریزی واژینال یا تغییر در نوع یا میزان ترشحات واژن (این علائم ممکن است نشان دهنده تغییراتی در دهانه رحم باشد)
  • فوران یا چکه مداوم مایع در اثر پارگی کیسه اطراف جنین
  • مایع ​​واژن که آبکی، خونی یا پر از مخاط است
  • درد مبهم در پایین کمر
  • احساس فشار در لگن یا پایین شکم (انگار که جنین محکم به پایین فشار می‌آورد)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم زایمان زودرس دارید یا نگران این موضوع هستید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما می‌تواند تشخیص دهد که آیا شما در حال زایمان زودرس هستید یا خیر.

عوامل خطر

چه کسانی بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند؟

عوامل زیادی می‌توانند خطر زایمان پیش از موعد را افزایش دهند از جمله:

  • سابقه داشتن زایمان پیش از موعد در بارداری های قبلی (اگر این اتفاق در آخرین بارداری یا در بیش از یک بارداری رخ داده باشد، خطر تکرار آن بیشتر است)
  • کوتاه شدن دهانه رحم
  • داشتن مشکلات رحم یا جفت
  • ابتلا به عفونت‌های خاص، بویژه عفونت‌های مایع آمنیوتیک و دستگاه تناسلی تحتانی
  • برخی بیماری‌های مزمن مانند فشار خون بالا، دیابت، بیماری‌های خودایمنی و افسردگی مادر
  • مشکلات بارداری
  • بارداری دوقلو، سه قلو یا چندقلو
  • مایع ​​آمنیوتیک بیش از حد ( پلی هیدرآمنیوس)
  • خونریزی واژینال در دوران بارداری
  • فاصله کمتر از ۱۸ ماه بین بارداری‌ها
  • بارداری قبل از ۱۷ سالگی یا بعد از ۳۵ سالگی
  • بارداری از طریق روش های کمکی

سایر عوامل خطر زایمان زودرس:

  • سیگار کشیدن یا مصرف مواد مخدر
  • تجربه حوادث استرس‌زای زندگی مانند مرگ یکی از عزیزان
  • تغذیه نامناسب یا وزن کم قبل از بارداری
  • کمبود مراقبت‌های دوران بارداری

علل

زایمان پیش از موعد دلایل مختلفی دارد. گاهی اوقات یک زن بدون هیچ دلیل مشخصی زودتر از موعد زایمان می‌کند. در موارد دیگر ممکن است یک دلیل پزشکی برای تولد پیش از موعد نوزاد وجود داشته باشد. در جدول زیر علل مختلفی که منجر به زایمان زودرس شده اند و درصد آنها نمایش داده شده است.

علت

درصد زنانی که زایمان زودرس دارند

پارگی زودرس کیسه آب

۳۰٪

زایمان زودرس بدون علت شناخته شده

۲۵٪

خونریزی در دوران بارداری (خونریزی قبل از زایمان)

۲۰٪

اختلالات فشار خون بالا در دوران بارداری

۱۴٪

ضعف دهانه رحم (نارسایی دهانه رحم)

۹٪

موارد دیگر

۲٪

روش های تشخیص زایمان زودرس

اگر در معرض خطر زایمان پیش از موعد هستید، آزمایشات غربالگری وجود دارند که می توانند به پزشکتان در تشخیص میزان خطر زایمان قبل از موعد، کمک کنند.

این آزمایش‌ها تغییراتی را که نشان‌دهنده شروع زایمان و تغییراتی هستند که با افزایش خطر زایمان زودرس مرتبط هستند، اندازه‌گیری می‌کنند. برای انجام این آزمایش‌ها حتما لازم نیست تا شروع علائم زایمان زودرس صبر کنید.

آزمایشات غربالگری

  • معاینه لگن: این معاینه میزان سفتی و حساسیت رحم را بررسی می‌کند. این کار در صورتی انجام می‌شود که کیسه آب پاره نشده باشد و نگرانی در مورد پوشش دهانه رحم توسط جفت وجود نداشته باشد. این روش به پزشک کمک می کند تا ببیند آیا دهانه رحم شروع به باز شدن کرده است یا خیر و خونریزی رحم را بررسی کند.
  • سونوگرافی ترانس واژینال برای بررسی طول دهانه رحم، بررسی اندازه و موقعیت قرارگیری جنین، حجم مایع آمنیوتیک و مشکلات احتمالی جنین یا جفت
  • پایش رحم برای نظارت بر انقباضات رحمی توسط مانیتور
  • تغییرات شیمیایی فیبرونکتین جنینی در قسمت پایین رحم
  • آزمایش برای بررسی عفونت‌های واژن تا وجود برخی عفونت‌ها و ماده‌ای به نام فیبرونکتین را بررسی کند (فیبرونکتین ماده ای است که در طول زایمان آزاد می‌شود).
آیا میدانید

پزشکان هنوز مطمئن نیستند که چه تعداد آزمایش – یا کدام ترکیب از آزمایش‌ها – در تعیین خطر زایمان زودرس مفیدتر هستند. با این حال، آنها می‌دانند که هرچه نتایج آزمایش‌های غربالگریِ بیشتری، برای یک زن باردار مثبت باشد، خطر زایمان پیش از موعد در او بیشتر است.

به عنوان مثال، اگر زنی در هفته ۲۴ بارداری باشد، سابقه زایمان زودرس نداشته باشد، علائم فعلی زایمان را هم نداشته باشد، سونوگرافی دهانه رحم او نشان دهد که طول دهانه رحم بیش از ۳.۵ سانتی‌متر است و فیبرونکتین جنین هم منفی باشد، کمتر از یک درصد احتمال دارد که قبل از هفته ۳۲ بارداری زایمان کند.  اما اگر همان زن سابقه زایمان زودرس داشته باشد، آزمایش فیبرونکتین جنین مثبت و طول دهانه رحم کمتر از ۲.۵ سانتی‌متر باشد، ۵۰٪ احتمال دارد قبل از هفته ۳۲ ام بارداری زایمان کند.

درمان های پیشگیرانه از زایمان زودرس

  • جراحی سرکلاژ دهانه رحم

در این روش، دهانه رحم با بخیه‌های محکم دوخته می‌شود. در بیشتر مواقع بخیه ها توسط پزشک پس از هفته 36 ام بارداری کشیده می شوند. با این حال تشخیص اینکه چه زمانی باید بخیه ها کشیده شوند با نظر پزشک است.

جراحی سرکلاژ دهانه رحم معمولاً برای افرادی که عمر بارداری آنها کمتر از 24 هفته است، سایقه زایمان زودرس دارند و دهانه رحم آنها در حال باز شدن است یا طول دهانه رحم آنها کمتر از 25 میلی متر است، انجام می شود.

  • پروژسترون واژینال

اگر تا پیش از هفته 24 ام پزشک تشخیص دهد که دهانه رحم کوتاه است (کمتر از 25 میلی متر)، وارد کردن پروژسترون از طریق واژن می تواند خطر زایمان زودرس را کاهش دهد.

درمان‌های دارویی پس از زایمان زودرس

هیچ دارو یا جراحی نمی‌تواند زایمان را متوقف کند، مگر برای مدت کوتاهی. اما تیم پزشکی برای به حداقل رساندن خطرات و عوارض زایمان قبل از موعد، از داروهای زیر استفاده می کنند:

  • کورتیکواستروئیدها

 کورتیکواستروئیدها به کاهش خطرات سلامتی هنگام تولد زودرس نوزاد کمک میکنند و خطر مشکلات ریوی، خونریزی مغزی، عفونت شدید خون ( سپسیس) و حتی مرگ در نوزادان را کاهش می دهند.

اگر عمر بارداری کمتر از ۳۷ هفته باشد، نوزاد در معرض خطرات بیشتری ظرف ۱ تا ۷ روز آینده پس از زایمان است.

  • سولفات منیزیم

اگر خطر زایمان زودرس بین هفته‌های ۲۴ تا ۳۲ بارداری زیاد باشد، سولفات منیزیم تجویز می شود. برخی تحقیقات نشان داده اند که سولفات منیزیم خطر نوع خاصی از آسیب مغزی به نام فلج مغزی، را در نوزادانی که قبل از هفته 32 اُم متولد می‌شوند، کاهش میدهد.

  • توکولیتیک‌ها

این داروها می‌توانند انقباضات را برای مدتی کُند کنند و زایمان زودرس را به مدت ۴۸ ساعت به تأخیر بیندازند. این تأخیر می‌تواند به کورتیکواستروئیدها زمان بدهد تا اثر کنند. یا در صورت نیاز، این تأخیر به مادر باردار زمان می‌دهد تا برای رسدین به بیمارستان فرصت کافی داشته باشد.

هشدار

اگر مادر شرایط خاصی مانند مسمومیت حاملگی (پره اکلامپسی) داشته باشد، نباید توکولیتیک مصرف کند.

چرا زایمان زودرس یک مشکل جدی است؟

با وجود پیشرفت‌های پزشکی قابل توجه در مراقبت از نوزادان نارس، باز هم دستگاه ها و امکانات پزشکی قابل مقایسه با رحم مادر نیستند.

هر هفته‌ای که جنین در رحم باقی می‌ماند، شانس زنده ماندن او بیشتر می شود:

  • جنینی که قبل از هفته 23 به دنیا بیاید، نمی تواند خارج از رحم مادر زنده بماند.
  • توانایی جنین برای زنده ماندن در خارج از رحم بین هفته ۲۴ تا ۲۸ به طور چشمگیری بیشتر می شود و از حدود ۵۰ درصد در ابتدای هفته ۲۴ام به بیش از 80 درصد در چهار هفته بعد می رسد.
  • بعد از هفته ۲۸ اُم بارداری، بیش از ۹۰ درصد نوزادان می‌توانند در خارج رحم زنده بمانند.

عوارض زایمان زودرس

بین سن حاملگی و احتمال بروز عوارض پس از تولد ارتباط وجود دارد.  

عوارض دراز مدت

نوزادانی که قبل از هفته 25 اُم به دنیا می‌آیند، در معرض خطر بسیار بالای مشکلات دراز مدتی هستند از جمله:

  • ناتوانی در یادگیری و مشکلات عصبی
  • معلولیت های شدید

عوارض کوتاه مدت

نوزادانی که قبل از هفته ۲۸ اُم بارداری به دنیا می آیند در معرض خطر عوارض کوتاه مدت تری هستند از جمله:

  • مشکلات تنفسی
  • حدود ۲۰ درصد از این نوزادان نیز دچار برخی مشکلات بلندمدت می‌شوند
آیا میدانید
  • نوزادانی که بین هفته‌های ۲۸ تا ۳۲ اُم بارداری به دنیا می آیند، مشکلات کمتری دارند که به تدریج بهبود می یابند.
  • از هفته 32 اُم به بعد، خطر ابتلا نوزاد به مشکلات طولانی مدت کمتر از ۱۰ درصد است و پس از هفته 37  اُم، تنها تعداد کمی از نوزادان عوارضی مانند زردی، سطح غیرطبیعی گلوکز یا عفونت دارند.

شایع‌ترین عوارض زایمان زودرس در نوزادان

هر چه نوزاد زودتر به دنیا بیاید، خطر عوارض افزایش می‌یابد. شایع‌ترین عوارضی که نوزادان نارس در معرض آن هستند، عبارتند از:

  • ریه‌های نارس

مهم ترین نگرانی در زایمان زودرس، وضعیت رشد ریه‌های جنین است. در اکثر جنین ها تا هفته 36 اُم، ریه ها کامل می شود. با این حال، از آنجایی که نوزادان با سرعت‌های متفاوتی رشد می‌کنند، استثنائاتی در این مورد وجود دارد. اگر پزشک احتمال زایمان زودرس بدهد، برای بررسی بلوغ ریه ها آزمایش آمنیوسنتز انجام خواهد داد.

در برخی موارد نیاز است که قبل از زایمان، تزریق استروئید به جنین انجام می‌شود تا رشد ریه‌ها تسریع شود.

  • فلج مغزی

این گروه از اختلالات می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در حرکت، تون عضلانی یا وضعیت بدن شود.

  • مشکل در یادگیری

نوزادان نارس بیشتر احتمال دارد که در مراحل مختلف رشد از نوزادان کامل عقب بمانند. کودکی که در سن مدرسه است و خیلی زود به دنیا آمده است، بیشتر احتمال دارد که دچار ناتوانی‌ در یادگیری شود.

  • عفونت

یک نوزاد نارس ممکن است نتواند در برابر برخی عفونت‌ها مقاومت کند به همین دلیل در دستگاه انکوباتور قرار داده می‌شود تا در برابر این عفونت‌ها محافظت شود.

  • یرقان

یرقان همان زردی رنگ پوست است که به دلیل تجمع موادی در خون به نام بیلی‌روبین ایجاد می شود.

  • خونریزی داخل بطنی (IVH)

نوزادانی که زودتر از هفته 34 اُم به دنیا می‌آیند بیشتر در خطر خونریزی مغزی قرار دارند زیرا رگ‌های خونی نابالغ ممکن است تغییرات گردش خونی که در طول زایمان اتفاق می افتد را تحمل نکنند. این می‌تواند منجر به عوارض بعدی مانند فلج مغزی، عقب‌ماندگی ذهنی و مشکلات یادگیری شود.

آمارها نشان میدهد، یک سوم نوزادانی که در هفته های 24 اُم تا 26 اُم بدنیا می آیند، دچار خونریزی می شوند.

  • ناتوانی در حفظ گرمای بدن

بدن یک نوزاد نارس چربی کمی دارد و پوست آن نیز نارس است. به همین دلیل حفظ گرمای بدن در وی دشوارتر است.

  • دستگاه گوارش نارس

دستگاه گوارش در نوزادانی که نارس بدنیا می آیند، کامل نشده است به همین علت نمی توانند مواد مغذی را به شکل مؤثری جذب کنند. در چنین مواردی، مواد مغذی اولیه باید از طریق تغذیه داخل وریدی به آنها منتقل شود که به آن TPN گفته می‌شود.

  • کم خونی

کم خونی در اثر غلظت غیرطبیعی کم گلبول‌های قرمز خون ایجاد می‌شود. گلبول‌های قرمز ماده‌ای به نام هموگلوبین را حمل می‌کنند که اکسیژن را حمل می‌کند. اکثر نوزادان نارس باید سطح گلبول‌های قرمز خون بالاتر از 15 گرم داشته باشند. با این حال، سطح گلبول های قرمز خون در برخی از نوزادان نارس پایین تر است.

  • مجرای شریانی باز (PDA)

این یک اختلال قلبی است که به دلیل باز بودن رگ خونی به نام مجرای شریانی، منجر به مشکلات تنفسی پس از تولد می‌شود. در طول رشد جنین، مجرای شریانی باز است تا خون از ریه‌ها به آئورت منحرف شود. جنین یک ترکیب شیمیایی به نام پروستاگلاندین E تولید می‌کند که خون او را به گردش در می‌آورد و در نتیجه مجرای شریانی را باز نگه می‌دارد.

در بارداری کامل، سطح پروستاگلاندین E کاهش می‌یابد و باعث بسته شدن مجرای شریانی می‌شود که به ریه‌های نوزاد اجازه می‌دهد خون مورد نیاز برای عملکرد صحیح پس از تولد را دریافت کند. در زایمان زودرس، پروستاگلاندین E ممکن است در همان سطح باقی بماند و باعث باز بودن مجرای شریانی شود.

  • رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP)

یک اختلال چشمی است که می تواند باعث کوری نوزاد شود. این بیماری در بیشتر نوزادان نارسی که بین هفته‌های ۲۴ تا ۲۶ بارداری بدنیا می آیند، دیده می شود، اما به ندرت پس از هفته‌های ۳۳ تا ۳۴ بارداری در نوزادان اتفاق می افتد.

  • انتروکولیت نکروزان (NEC)

اگر جریان خون در بخشی از روده نوزاد ضعیف باشد، ممکن است منجر به عفونت دیواره روده شود که به آن انتروکولیت نکروزان می گویند.

  • مشکلات سیستم ایمنی

معمولاً نوزادان نارس سیستم ایمنی کاملاً توسعه یافته ای ندارند. این می‌تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌ها شود. عفونت در یک نوزاد نارس می‌تواند به سرعت به جریان خون گسترش یابد و باعث یک وضعیت خطرناک بنام سپسیس (عفونت خون) شود. عفونت خون اغلب به ریه ها سرایت کرده و ممکن است منجر به ذات‌الریه شود.

  • مشکلات متابولیسم

نوزادان نارس اغلب در متابولیسم مشکل دارند. متابولیسم فرآیندی است که بدن طی آن غذا و نوشیدنی را به انرژی تبدیل می‌کند. برخی از نوزادان نارس ممکن است سطح قند خون بسیار پایینی داشته باشند. دلیل آن این است که نوزادان نارس اغلب مقادیر کمتری قند خون ذخیره شده نسبت به نوزادان کامل دارند. همچنین بدن نوزادان نارس در تبدیل قند ذخیره شده به اشکال فعال‌تر و قابل استفاده‌تر قند خون، مشکل دارند.

  • مشکلات شنوایی

خطر از دست دادن بخشی از شنوایی در نوزادان نارس بیشتر است.

  • مشکلات دندانی

این نوزادان بیشتر از نوزادان کامل در معرض نقص در پوشش سخت بیرونی دندان‌ها (مینای دندان) هستند. رشد دندان ها در نوزادانی که زودتر از موعد بدنیا می آیند، احتمال دارد زمان بیشتری طول بکشد.

  • مشکلات رفتاری و سلامت روان

 کودکانی که زود به دنیا می‌آیند ممکن است بیشتر از کودکانی که به موقع به دنیا می‌آیند، دچار مشکلات سلامت روان خاص و همچنین تأخیر در رشد شوند.

  • مشکلات مزمن سلامتی

نوزادان نارس بیشتر از نوزادان کامل در معرض مشکلات سلامتی طولانی مدت  مانند آسم و مشکلات تغذیه‌ای هستند.

آیا میدانید

خطر سندروم مرگ ناگهانی (SIDS) در نوزادانی که در زایمان زودرس بدنیا می آیند بیش از سایر نوزادان است. در سندروم مرگ ناگهانی، بدون هیچ دلیل مشخصی، نوزاد اغلب هنگامی که خواب است می میرد.

عوارض نارس بودن ریه ها در نوزادان

  • سندروم دیسترس تنفسی (RDS): به دلیل عدم وجود سورفکتانت در ریه‌ها که از فروپاشی ریه‌ها جلوگیری می کند، تنفس نوزاد سخت، نامنظم و مشکل می شود.
  • تاکی‌پنه گذرا به معنای تنفس سریع و کم‌عمق است که ممکن است هم در نوزادان نارس و هم در نوزادان رسیده رخ دهد. بهبودی معمولاً سه روز یا کمتر طول می‌کشد.
  • دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD): زمانی رخ می‌دهد که وضعیت ریه‌های نوزاد وخیم است. نوزادان نارسی که بیش از بیست و هشت روز به دستگاه تنفس مصنوعی متصل می شوند، در معرض خطر ابتلا به BPD هستند و ممکن است ریه های آنان نتواند فشار مداوم دستگاه تنفسی را تحمل کند.
  • ذات‌الریه عفونتی در ناحیه‌ای از ریه است که در تبادل دی‌اکسید کربن و اکسیژن نقش دارد. این عفونت باعث التهاب می‌شود و میزان فضای موجود برای تبادل هوا را کاهش می‌دهد. در صورت عدم درمان، می‌تواند به یک عفونت کشنده مانند عفونت خون (سپسیس) یا مننژیت منجر شود.
  • آپنه به معنای عدم تنفس است. در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) اگر نوزاد الگوی تنفسی نامنظمی با مکث‌های طولانی‌تر از 10-15 ثانیه داشته باشد، زنگ هشدار به صدا در می‌آید.
  • برادی‌کاردی به معنای کاهش ضربان قلب است. اگر ضربان قلب نوزاد به زیر 100 ضربه در دقیقه برسد، زنگ هشدار به صدا در می‌آید.

پیشگیری

  • مراقبت‌های منظم دوران بارداری را انجام دهید.
  • خوب غذا بخورید.
  • سیگار نکشید
  • مواد مصرف نکنید
  • فاصله مناسب بین بارداری‌ها را رعایت کنید.
  • اگر بیماری مزمن دارید حتما تحت نظر پزشک اقدام به بارداری کنید.
  • به اندازه کافی استراحت کنید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا