استئوآرتریت (آرتروز) چیست؟ آشنایی با علائم، علل، عوامل خطر و عوارض آن

 علائم آرتروز معمولاً قابل کنترل است، اگرچه آسیب وارد شده به مفصل قابل جبران نیست. داشتن تحرک، حفظ وزن مناسب و درمان های خاص می توانند پیشرفت بیماری را کُند کنند و باعث کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل شوند.

علائم استئوآرتریت

 علائم آرتروز اغلب به کندی ظاهر می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. علائم و نشانه های آرتروز عبارتند از:

• درد. مفاصل آسیب دیده ممکن است در حین یا بعد از حرکت درد داشته باشند
• سفتی. سفتی مفاصل در هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از مدتی بی حرکت بودن بیشتر می شود
• حساس شدن. ممکن است مفصل با کوچکترین فشار یا تماس تحریک شده و درد بگیرد
• از دست دادن انعطاف پذیری. دامنه کامل حرکت مفصل کاهش می یابد و فرد نمی تواند به صورت کامل عضو درگیر را حرکت دهد.
• احساس ساییده شدن استخوان ها به یکدیگر. هنگام استفاده از مفصل، فرد احساس می کند استخوان هایش به یکدیگر ساییده می شوند و صدا می کنند
• خارهای استخوانی. این تکه‌های اضافی استخوان که شبیه توده‌های سخت هستند، می‌توانند در اطراف مفصل آسیب‌دیده ایجاد شوند
• تورم. ایجاد تورم در محل مفصل آسیب دیده ناشی از التهاب بافت نرم اطراف آن است

علل ایجاد استئوآرتریت

 تحلیل رفتن غضروفی که انتهای استخوان های مفاصل را می پوشاند باعث ایجاد آرتروز می شود. در نهایت، اگر غضروف به طور کامل فرسوده شود و از بین برود، استخوان ها روی یکدیگر ساییده می شوند. (غضروف بافتی سفت و لغزنده است که حرکت بدون اصطکاک مفصل را امکان پذیر می کند)

 این عارضه اغلب به عنوان یک بیماری ساییدگی استخوان شناخته می شود. اما علاوه بر تحلیل رفتن غضروف، آرتروز برکل مفصل تأثیر می گذارد و باعث تغییراتی در استخوان و بافت های همبندی که مفصل را کنار هم نگه داشته و به استخوان متصل می کند، می شود. علاوه براین باعث التهاب پوشش مفصل نیز می شود.

عوامل خطر ابتلا به استئوآرتریت

عواملی که می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:

• بالا رفتن سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.
• جنسیت. اگرچه علت آن مشخص نیست اما زنان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند.
• چاقی. هر چه وزن بیشتر باشد، خطر ابتلا به این عارضه بیشتر می شود. افزایش وزن به مفاصل تحمل کننده وزن، مانند باسن و زانو، فشار اضافه وارد می کنند. علاوه بر این، بافت چربی، پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب مزمن و مضر در مفاصل و اطراف آن شود.
• آسیب های مفصلی. صدمات، مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می دهد، می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال‌ها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته‌اند، می‌توانند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند.
• فشار مکرر روی مفصل. اگر شغل فرد یا ورزشی که انجام می‌دهد باعث فشار مکرر بر مفصل شود، آن مفصل ممکن است در نهایت به استئوآرتریت مبتلا شود.
• ژنتیک.  برخی افراد به صورت ارثی در معرض ابتلا به این عارضه هستند.
• بدشکلی های استخوانی. برخی از افراد با مفاصل ناقص یا غضروف معیوب به دنیا می آیند.
• برخی بیماری های متابولیک. بیماری های مانند دیابت و هموکروماتوز (بدن فرد بیش از حد معمول آهن دارد) احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش می دهند.

عوارض استئوآرتریت

 آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب باعث درد مزمن می شود.

 درد و سفتی مفاصل می تواند آنقدر شدید شود که انجام کارهای روزانه را دشوار کند.

 افسردگی و اختلالات خواب ناشی از درد و ناتوانی از دیگر عوارض این بیماری است.