پیری چه تأثیری بر استخوان ها، مفاصل و عضلات دارد؟
طبیعی است که با بالار فتن سن و رسیدن به دوران پیری وضعیت بدن و شکل راه رفتن ما تغییر کند. تغییرات در عضلات، مفاصل و استخوان ها بر وضعیت و راه رفتن تأثیر می گذارد و منجر به ضعف و کندی حرکت می شود.
مفاصل قسمتی هایی هستند که استخوان ها به هم می رسند و به باعث انعطاف پذیری اسکلت برای حرکت می شوند. در یک مفصل، استخوان ها مستقیماً با یکدیگر تماس ندارند بلکه توسط غضروف ها، غشاهای سینوویال اطراف مفصل و مایع محافظت می شوند.
عضلات نیرو و قدرت لازم برای حرکت بدن را فراهم می کنند. اگرچه هماهنگی آنها توسط مغز انجام می شود اما توانایی آنها تحت تأثیر تغییرات ماهیچه ها و مفاصل قرار دارند.
رسیدن به دوران سالمندی به این معنی نیست که تمام این تغییرات برای شما اتفاق خواهد افتاد. آنچه در اینجا ذکر می شود اتفاقات محتملی است که ممکن است برای برخی اتفاق بیفتد و نه صرفاً برای همه.
تغییرات پیری در استخون ها
با افزایش سن استخوان ها کلسیم و سایر مواد معدنی خود را از دست می دهند. توده یا تراکم استخوان کم میشود، به ویژه در زنان (پس از یائسگی).
ستون فقرات از استخوان هایی به نام مهره تشکیل شده است. بین هر استخوان یک بالشتک ژل مانند به نام دیسک قرار دارد. با افزایش سن، تنه کوتاه تر می شود زیرا دیسک ها به تدریج مایع خود را از دست می دهند و نازک می شوند.
علاوه براین مهره ها مقداری از مواد معدنی خود را از دست می دهند و نازک تر می شوند. این تغییرات باعث انحنا در ستون فقرات می شود.
در دوران سالمندی احتمال ایجاد خارهای استخوانی بر روی مهره ها نیز وجود دارد.
قوس پا کمتر می شود و قد به صورت جزئی کوتاه می شود.
استخوان‌های بلند دست‌ها و پاها به دلیل از دست دادن مواد معدنی شکننده‌تر می شوند، اما طول آنها تغییر نمی‌کند. این باعث می شود دست ها و پاها در مقایسه با تنه که در اثر پیری کوتاه تر شده، بلند به نظر برسند.
تغییرات پیری در مفاصل
مفاصل سفت تر می شوند و انعطاف پذیری شان کم می شود.
احتمال دارد مایع بین مفصلی کم شود.
غضروف ها شروع به ساییدگی می کنند و ممکن است از بین بروند.
ممکن است مواد معدنی در داخل و اطراف برخی مفاصل رسوب کنند (کلسیفیکاسیون). این اتفاق در اطراف شانه رایج تر است.
مفاصل لگن و زانو ممکن است دچار تغییرات دژنراتیو شوند (یعنی غضروف از دست بدهند).
در دوران سالمندی مفاصل انگشتان غضروف از دست می دهند و استخوان ها کمی ضخیم می شوند. تغییرات مفصل انگشت که با نام شناخته می شود در زنان شایع تر است. استئوفیت تورم استخوان است و ممکن است ارثی باشد.
تغییرات پیری در عضلات
سرعت و میزان تغییرات عضلانی توسط ژن ها تعیین می شود. تغییرات عضلانی اغلب از دهه 20 در مردان و در دهه 40 در زنان شروع می شود.
توده بدون چربی بدن کاهش می یابد. این کاهش تا حدی بخاطر از دست دادن بافت عضلانی (آتروفی) است.
لیپوفوسین که یک رنگدانه مرتبط با افزایش سن است و چربی در بافت ماهیچه ای رسوب می کنند.
فیبرهای عضلانی کوچک می شوند.
بافت عضلانی کندتر جایگزین می شود.
بافت عضلانی از دست رفته ممکن است با یک بافت فیبری سخت جایگزین شود. این تغییرات در دست‌های لاغر و استخوانی بیشتر به چشم می آیند.
به دلیل تغییرات در بافت عضلانی و تغییرات طبیعی پیری در سیستم عصبی، ماهیچه‌ها کمتر فشرده می‌شوند و کمتر می‌توانند منقبض شوند.
در دوران سالمندی سفت شدن عضلات سخت است حتی با ورزش منظم.
عوارض تغییرات پیری در استخوان ها، مفاصل و عضلات
- استخوان ها شکننده تر می شوند و راحت تر می شکنند.
- به طور کلی قد کوتاه تر می شود. دلیل اصلی آن کوتاه شدن میان تنه و ستون فقرات است.
- شکستگی مفاصل ممکن است منجر به التهاب، درد، سفتی و تغییر شکل آنها شود.
- تغییرات مفاصل تقریباً در همه افراد مسن اتفاق می افتد. این تغییرات در بین سالمندان از سفتی جزئی مفصل تا آرتریت شدید متغیر است.
- ممکن است فرد خمیده شود. زانوها و باسن ممکن است خمیده تر شوند.
- احتمال دارد گردن کج شود، شانه ها باریک شوند در حالی که لگن پهن تر می شود.
- حرکات کند می شود و ممکن است محدود نیز شود. راه رفتن کندتر و قدم ها کوتاه تر می شوند.
- تعادل در هنگام راه رفتن کم می شود و حرکت دست ها در هنگام راه رفتن هم کم می شود.
- میزان قدرت و استقامت تغییر می کند. از دست دادن توده عضلانی باعث کاهش قدرت می شود.
مشکلات رایج دوران پیری
- پوکی استخوان یک مشکل شایع به خصوص برای زنان مسن است. استخوان ها راحت تر می شکنند. شکستگی های فشاری مهره ها می تواند باعث درد و کاهش تحرک شود.
- ضعف عضلانی باعث خستگی، ضعف و کاهش فعالیت می شود.
- مشکلات مفصلی از سفتی خفیف مفاصل تا آرتریت ناتوان کننده یا همان آرتروز بسیار شایع هستند.
- تغییرات راه رفتن، بی ثباتی و از دست دادن تعادل ممکن است منجر به زمین خوردن شود.
- توانایی واکنشی در برخی افراد سالمند کم می شود. این تغییر اغلب بیشتر از آنکه به اعصاب مرتبط باشد ناشی از تغییرات در عضلات و تاندون ها است.
- حرکات غیر ارادی (لرزش عضلانی و حرکات ظریف به نام فاسیکولاسیون) در افراد مسن شایع است.
- سالمندانی که تحرک کمی دارند ممکن است دچار ضعف یا احساسات غیر طبیعی (پارستزی) شوند.
- افرادی که قادر به حرکت به تنهایی نیستند یا حرکات کششی انجام نمی دهند، ممکن است دچار انقباض عضلانی شوند.
چگونه تأثیر پیری بر استخوان ها، مفاصل و عضلات را کاهش دهیم؟
- ورزش یکی از بهترین راه‌ها برای کند کردن یا پیشگیری از مشکلات ماهیچه‌ها، مفاصل و استخوان‌ها در پیری است. یک برنامه ورزشی متناسب می تواند به شما در حفظ قدرت، تعادل و انعطاف پذیری کمک کند.
- ورزش به استخوان ها کمک می کند قوی بمانند.
- یک رژیم غذایی متعادل همراه با کلسیم فراوان داشته باشید.
- زنان باید با افزایش سن کلسیم و ویتامین D کافی به صورت روزانه مصرف کنند.
- زنان یائسه و مردان بالای 70 سال باید روزانه 1200 میلی گرم کلسیم دریافت کنند.
- زنان و مردان بالای 70 سال باید روزانه 800 واحد (IU) ویتامین D دریافت کنند.
