بیماری پیرونی چیست؟ علائم, علل و درمان

بیماری پیرونی چیست؟

هنگامی که بافت اِسکار فیبری در بافت های عمیق زیر پوست آلت تناسلی تشکیل شود، به آن بیماری پیرونی (pay-roe-NEE) گفته می شود که باعث نعوظ دردناک، انحنای آلت تناسلی و کوتاهی آن می شود. اگرچه علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست اما به نظر می رسد رابطه جنسی طولانی مدت و خشن یکی از عوامل بیماری پیرونی باشد.

علائم بیماری پیرونی

علائم این بیماری ممکن است به طور ناگهانی شروع شود یا به مرور زمان ظاهر شود. شایع ترین علائم آن عبارتند از:

• بافت اسکار

بافت اسکاری که در آلت تناسلی تشکیل می شود پلاک نیز نامیده می شود اما این پلاک با آن پلاکی که در رگ های خونی یا روی دندانها تشکیل می شود تفاوت دارد.  این بافت ممکن است به صورت توده های مسطح یا نواری شکل سفتی باشند که باعث حساس شدن آلت تنسلی شوند.

• خمیدگی آلت تناسلی

آلت تناسلی ممکن است به سمت بالا یا پایین یا به اطراف خم شود.

• اختلال نعوظ

اختلال نعوظ یکی ازاولین و شایع ترین علائم بیماری پیرونی است.

• کوتاه شدن آلت تناسلی

انحنا و کوتاه شدن آلت تناسلی ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.

• درد در آلت تناسلی

این درد ممکن است در هنگام نعوظ و یا در حالت عادی نیز وجود داشته باشد.

• سایر تغییرات ظاهری در آلت تناسلی

در برخی از افراد مبتلا، آلت تناسلی در حالت نعوظ ممکن است باریک یا فرورفته به نظر برسد. حتی ممکن است شکلی شبیه ساعت شنی به خود بگیرد، با یک نوار تنگ و باریک در اطراف شفت (بدنه آلت تناسلی).

تغییرات فیزیکی در آلت تناسلی اغلب در طول یک سال تا یک سال و نیم اول بدتر می شوند یا ثابت می مانند. درد در هنگام نعوظ معمولاً در عرض 1 تا 2 سال بهبود می یابد اما بافت اسکار، کوتاه شدن و انحنای آلت تناسلی اغلب باقی می ماند.

احتمال اینکه انحنا و درد بیماری پیرونی بدون درمان بهتر شود بسیار کم است.

علل بیماری پیرونی

علت دقیق این عارضه مشخص نیست. اما به نظر می رسد عوامل مختلفی در آن دخیل هستند از جمله :

• آسیب مکرر به آلت تناسلی در طول رابطه جنسی شدید و خشن
• آسیب به آلت تصادفی در طول فعالیت های ورزشی، تصادفات و یا حوادث دیگر
• محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا ممکن است این عارضه با یک ویژگی ژنتیکی یا شرایط سلامت خاصی مرتبط باشد یا خیر

تغییرات داخلی آلت تناسلی در هنگام نعوظ

هر طرف آلت تناسلی یک لوله اسفنج مانند به نام کورپوس کاورنوزوم دارد. این لوله ها دارای رگ های خونی بسیار ریزی هستند و در هنگام نعوظ کشیده می شوند.

وقتی از نظر جنسی مرد تحریک می‌شود، خون بیشتری به این لوله ها جریان می‌یابد. همانطور که این لوله های اسفنجی از خون پر می شوند باعث انبساط، سفتی و صاف شدن آلت تناسلی و در نهایت نعوظ می شوند.

در بیماری پیرونی، وقتی آلت تناسلی نعوظ پیدا می‌کند، ناحیه دارای بافت اِسکار کشیده نمی‌شود، در نتیجه آلت تناسلی خم می شود یا دچار تغییرات ظاهری دیگری که ذکر شد می شود و می تواند دردناک باشد.

افرادی که بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پیرونی هستند

آسیب جزئی به آلت تناسلی همیشه منجر به بیماری پیرونی نمی شود. عوامل مختلفی می توانند در ایجاد بافت اسکار و ابتلا به این عارضه نقش داشته باشند. موارد زیر ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش میدهد :

• سابقه خانوادگی : اگر یکی از اعضای خانواده به بیماری پیرونی مبتلا باشد، خطر ابتلا به این بیماری در سایر مردان خانواده بیشتر است.
• بیماری های مربوط به بافت همبند : به نظر می رسد افرادی که شرایط خاصی دارند که بر بافت همبند بدن تأثیر می گذارد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این عارضه هستند. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به بیماری پیرونی بافت طناب مانند ضخیمی در زیر پوست کف دستشان دارند که مانع از باز شدن کامل کف دست می شود که به آن انقباض دوپویترن می گویند.
• سن : اگرچه مردان در هر سنی ممکن است به این عارضه دچار شوند اما در سنین 45 تا 70 سالگی این بیماری شایع تر است. انحنای آلت تناسلی در مردان جوان بیشتر به دلیل مشکل مادرزادی است که به آن خمیدگی آلت تناسلی مادرزادی گفته می شود که معمولاً خمیدگی جزئی است و جای نگرانی ندارد.
• استعمال سیگار
• جراحی پروستات

عوارض بیماری پیرونی

• عدم امکان رابطه جنسی
• مشکل در رسیدن به نعوظ یا حفظ آن
• اضطراب، استرس یا افسردگی ناشی از چالش های رابطه جنسی یا بدلیل ظاهر آلت تناسلی
• مشکل ناباروری به دلیل مشکل در برقراری رابطه جنسی
• کوتاهی آلت تناسلی
• درد در ناحیه آلت تناسلی

نحوه تشخیص بیماری  پیرونی

در اغلب مواقع پزشک متخصص از طریق معاینه فیزیکی و اندازه گیری آلت می تواند بیماری را تشخیص دهد. ممکن است برای تعیین درجه انحنا، محل بافت اِسکار و سایر جزئیات از آلت تناسلی عکسبرداری شود.

تست های دیگری نیز مانند سونوگرافی برای بررسی آلت تناسلی در هنگام نعوظ انجام می شود. قبل از انجام آن یک آمپول به آلت تناسلی تزریق می شود تا به نعوظ آن کمک کند. این آزمایش‌ می‌تواند وجود بافت اسکار، جریان خون به آلت تناسلی و هر علامت غیر عادی دیگری را نشان دهد.

روش های درمان بیماری پیرونی

این عارضه به ندرت خود به خود از بین می رود و گزینه های درمانی آن به مدت زمانی که از شروع علائم می گذرد بستگی دارد.

اگر بیماری در مرحله حاد باشد، تشکیل بافت اِسکار، تغییرات ظاهری آلت تناسلی و درد بیشتر شده و آلت کوتاه تر می شود. مرحله حاد معمولاً 5 تا 18 ماه طول میکشد.

اگر بیماری درمرحله مزمن باشد رشد بافت اسکار در آلت تناسلی متوقف می شود و علائم تقریباً ثابت می مانند. در این مرحله درد، تغییری در انحنا، طول یا سایر تغییرات ظاهری در آلت تناسلی اتفاق نمی افتد.

کشش درمانی

به کمک این روش از کاهش طول آلت جلوگیری شده و انحنای آن کاهش می یابد.

کشش درمانی روشی است که از یک وسیله مکانیکی برای کشیدن آلت تناسلی به صورت روزانه استفاده می شود. این روش برای بهبود وضعیت ظاهری آلت (انحنا و طول) استفاده می شود. مدت زمان استفاده از آن بستگی به نوع دستگاه دارد در بعضی انواع آن 30 دقیقه استفاده روزانه کافی است ولی در بعضی انواع دیگر آن 3 تا 8 ساعت در روز باید استفاده شود.

کشش درمانی در مراحل اولیه بیماری پیرونی توصیه می شود و تنها درمانی است که برای بهبود طول آلت تناسلی مؤثر است.

داروهای تزریقی

در برخی افراد، داروهایی که مستقیماً به بافت اِسکار آلت تناسلی تزریق می‌شوند ممکن است انحنا و درد را کاهش دهند. داروهای تزریقی عبارتند از:

• کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم (Xiaflex). این تنها داروی مورد تایید FDA برای بیماری پیرونی است که برای استفاده در بزرگسالان با انحنای متوسط تا شدید و توده‌های زیر پوستی قابل لمس، تأیید شده است. این دارو با شکستن تجمع پروتئین کلاژن در بافت اسکار که باعث انحنای آلت تناسلی می‌شود، باعث کاهش انحنای آن می شود. تحقیقات نشان می دهد مصرف کلاژناز به همراه کشش درمانی نتایج بهتری دارد.
• وراپامیل، باعث اختلال در بافت اسکار و جلوگیری از تشکیل آن می شود. این دارو در کاهش درد نیز مؤثر است. وراپامیل یکی از داروهایی است که برای درمان فشار خون بالا تجویز می شود.
• اینترفرون در ساخت بافت فیبری اختلال ایجاد کرده و باعث شکسته شدن آن می شود. همچنین اینترفرون درد آلت تناسلی را در افراد مبتلا به بیماری پیرونی کاهش می دهد.

این درمان ها ممکن است به تنهایی یا ترکیبی با یکدیگر انجام شوند. داروهای خوراکی که از طریق دهان مصرف می شوند در فاز مزمن توصیه نمی شوند. این داروها تا کنون اثربخشی در این مرحله نشان نداده اند

جراحی برای درمان بیماری پیرونی

اگر انحنا یا خمیدگی آلت تناسلی زیاد باشد و باعث آزار بیمار شده و مانع از برقراری رابطه جنسی شود، ممکن است پزشک گزینه جراحی را برای درمان پیشنهاد دهد.

انواع متداول جراحی برای بیماری پیرونی عبارتند از:

1. 1. بخیه زدن سمت سالم (پلیسه کردن)

روش های مختلفی را می توان برای صاف کردن آلت تناسلی با محدود کردن سمت بلندتر بدون بافت اسکار استفاده کرد. این تکنیک‌ها را بخیه زدن یا پلیسه کردن می‌گویند. این روش در مواقعی استفاده می شود که انحنای ایجاد شده در آلت کم باشد.

ممکن است جراح از تکنیک های پلیسه کردن مختلفی استفاده کند و اغلب آنها نتایج مشابهی دارند. با این وجود موفقیت این روش تا حدود بسیار زیادی به تجربه و مهارت جراح بستگی دارد.

1. 2. برش یا برداشتن و پیوند زدن

در این روش، جراح برای درمان مشکلات ناشی از بیماری پیرونی، یک یا چند برش در بافت اسکار ایجاد می کند. این باعث می شود غلاف کشیده شود و آلت تناسلی صاف شود. ممکن است مقداری از بافت اسکار نیز برداشته شود.

تکه‌ای از بافت انسانی یا حیوانی، جایگزین بافت برداشته شده می شود تا سوراخ‌های تونیکا آلبوژینیا را بپوشاند. این بافت پیوندی ممکن است بافتی از بدن خود فرد، بافت انسانی دیگر یا حیوانی باشد.

اغلب از این روش برای درمان انحنای شدید یا تغییرات دیگر مانند فرورفتگی در آلت تناسلی استفاده می شود.

تونیکا آلبوژینیا : داخل لوله های نعوظی بافت اسفنجی قرار گرفته که فضای زیادی را هنگام نعوظ جهت ورود خون ایجاد می‌کند و دیواره آن از بافت بسیار قوی و ضخیمی بنام تونیکا آلبوژینه تشکیل شده‌است.

1. 3. کاشت آلت تناسلی

در این روش جراحی، برای قرار دادن دستگاهی در بافت اسفنجی که در حین نعوظ با خون پر می شود، انجام می شود. ممکن است ایمپلنت هایی باشند که در بیشتر مواقع خمیده هستند و در هنگام رای رابطه جنسی به سمت بالا تغییر وضعیت دهندکه به این ایمپلنت‌ها نیمه سخت می‌گویند.

نوع دیگری از ایمپلنت ها نیز با پمپ کاشته شده در کیسه بیضه باد و فعال می شوند.

دوران نقاهت جراحی درمان بیماری پیرونی

بسته به نوع جراحی که دارید، ممکن است بتوانید همان روز از بیمارستان به خانه بروید یا ممکن است لازم باشد یک شب در بیمارستان بمانید. جراح به شما خواهد گفت که چه مدت باید در منزل استراحت کنید و چه زمانی می توانید به فعالیت های عادی روزانه خود برگردید. در بیشتر مواقع لازم است حداقل چند روزی استراحت کنید. پس از جراحی باید 4 تا 8  هفته فعالیت جنسی نداشته باشید.

عوارض احتمالی جراحی درمان بیماری پیرونی

• از دست دادن حس آلت تناسلی
• اختلال در نعوظ
• کوتاه تر شدن آلت تناسلی
• عفونت
• بازگشت انحنای آلت تناسلی پس از جراحی (به ندرت این اتفاق می افتد)

درمان های دیگر

در تکنیکی که به نام یونتوفورزیس شناخته می‌شود، از جریان الکتریکی برای انتقال وراپامیل به همراه یک استروئید از طریق پوست استفاده می‌کند. تحقیقات نتایج متفاوتی را در بهبود انحنای آلت تناسلی و عملکرد نعوظ نشان می دهند.

محققان همچنان به دنبال یافتن روش های درمانی جدید برای درمان بیماری پیرونی هستند. به عنوان مثال می توان به استفاده از امواج صوتی شدید برای شکستن بافت اسکار، استفاده از سلول های بنیادی، پلاسمای غنی از پلاکت و پرتودرمانی اشاره کرد. در حال حاضر همه این درمان ها در مرحله تحقیقات هستند.