HPV چیست

انواع HPV

هر ویروس پاپیلومای انسانی شماره یا نوع خاص خود را دارد. اصطلاح “پاپیلوما” به نوعی زگیل که از برخی از انواع HPV ایجاد می شود، اشاره دارد.

این ویروس در سلول های نازک و مسطح به نام سلول های اپیتلیال زندگی می کند که در سطح پوست یافت می شوند. علاوه براین در سطح واژن، مقعد، فرج، دهانه رحم، سر آلت تناسلی، داخل دهان و گلو نیز یافت می شوند.

حدود 60 نوع از 100 نوع HPV باعث ایجاد زگیل در نواحی مانند دست یا پا می شود و حدود 40 نوع دیگر آن هنگام تماس جنسی وارد بدن می شوند و به سمت غشاهای مخاطی بدن مانند لایه های مرطوب اطراف مقعد و اندام تناسلی کشیده می شوند. البته همه 40 ویروس پاپیلومای انسانی که از راه جنسی منتقل می شوند باعث مشکلات سلامتی جدی نمی شوند.

سویه های پرخطر

سویه های پرخطر شامل HPV 16 و 18 هستند که عامل حدود 70 درصد سرطان های دهانه رحم هستند. سایر ویروس های پاپیلومای انسانی پرخطر عبارتند از 31، 33، 45، 52، 58 و چند مورد دیگر.

سویه های کم خطر

سویه های کم خطر مانند HPV 6 و  11 هستند که باعث حدود 90 درصد زگیل های تناسلی می شوند که به ندرت به سرطان تبدیل می شوند. این زگیل ها گاهی اوقات به صورت برجستگی هایی به شکل گل کلم ظاهر می شوند و ممکن است هفته ها یا ماه ها پس از رابطه جنسی با شریک آلوده ظاهر شوند.

علائم

اغلب عفونت‌های HPV هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و بدن طی چند سال خود به خود عفونت را پاک می‌کند. حتی بسیاری از مردم هرگز متوجه نمی شوند که آلوده شده اند.

اما معمولا عفونت با انواع پرخطر HPV طولانی تر خواهد بود. این گونه عفونت می تواند باعث تغییراتی در سلول های دهانه رحم شود که ممکن است منجر به سرطان، از جمله سرطان فرج شود. همچنین ممکن است باعث تغییرات غیرطبیعی در سلول‌های آلت تناسلی و مقعد شود، که البته بسیار نادر است.

علائم عفونت HPV کم خطر زگیل است. نوع زگیل نیز بستگی به نوع HPV دارد.

• زگیل ناحیه تناسلی

این گونه زگیل ها به صورت مسطح یا برجسته ظاهر می شوند. در زنان، معمولاً روی فرج رشد می‌کنند، اما می‌توانند روی مقعد، دهانه رحم یا واژن نیز ظاهر شوند. در مردان روی آلت تناسلی، کیسه بیضه یا مقعد دیده می شوند.

• زگیل های رایج

برجستگی‌های خشنی هستند که معمولاً روی دست‌ها و انگشتان ظاهر می‌شوند.

• میخچه کف پا

زگیل های کف پا برجستگی های سخت، دانه ای و دردناکی هستند که کف پای ظاهر می شوند.

• زگیل های مسطح

این نوع زگیل ها نقاط کمی برآمده با رویه صاف هستند و معمولا در صورت و پاها ظاهر می شوند.

علل HPV و عوامل خطر

ویروس پاپیلومای انسانی از طریق بریدگی، خراش یا پارگی وارد بدن می شود. علاوه براین از طریق تماس پوستی، رابطه جنسی واژینال، رابطه جنسی مقعدی و یا رابطه دهانی نیز منتقل می شود. اگر در دوران بارداری مادر زگیل تناسلی داشته باشد می تواند آن را به کودک خود منتقل کند. در موارد نادر، زگیل تناسلی مادر در دروارن بارداری می تواند باعث رشد تومور غیرسرطانی در حنجره جنین شود.

زگیل ها مسری هستند. با لمس مستقیم زگیل یا سطحی که با زگیل در تماس بوده، زگیل منتقل می شود.

برخی موارد امکان ابتلا را افزایش می دهند از جمله:

• پوست آسیب دیده. قسمت های بریده یا سوراخ پوست بیشتر در معرض ابتلا به زگیل های معمولی هستند.
• تماس مستقیم. لمس مستقیم زگیل یا سطحی که با زگیل در تماس بوده امکان ابتلا به HPV را افزایش می دهد.
• تعدد شرکای جنسی. بدیهی که افزایش شرکای جنسی خطر ابتلا را افزایش می دهد. اگر با فردی در ارتباط هستید که او شرکای جنسی زیادی دارد بازهم احتمال خطر زیاد است.
• سن. کودکان بیشتر به زگیل های معمولی مبتلا می شوند. زگیل تناسلی بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود.
• سیستم ایمنی ضعیف. ابتلا به ایدز یا بیماری ها و درمان هایی که سبب تضعیف سیستم ایمنی می شوند، احتمال ابتلا HPV را افزایش می دهند.

تشخیص HPV

ممکن است پزشک فقط با معاینه زگیل‌ها بتواند ابتلا به HPV را تشخیص دهد. اما در صورت نداشتن علائم، آزمایش های متعددی برای تشخیص وجود دارد.

• تست محلول سرکه. در این آزمایش از محلول سرکه (اسید استیک) استفاده می شود. پزشک آن را در ناحیه تناسلی می ریزد. اگر ضایعاتی در ناحیه وجود داشته باشد، سفید می شوند.
• تست پاپ اسمیر. پزشک از یک سواب برای جمع آوری نمونه از دهانه رحم یا واژن استفاده می کند. آنها نمونه ها را به آزمایشگاه می فرستند تا ببینند آیا سلول های غیر طبیعی دارد یا خیر. سلول های غیر طبیعی می توانند منجر به سرطان شوند.
• آزمایش DNA. برای زنان بالای 30 سال، پزشکان معمولا این آزمایش را همراه با تست پاپ اسمیر توصیه می کنند.

درمان ها

زگیل ممکن است بدون درمان از بین برود، به خصوص در کودکان. اما داروهایی نیز وجود دارند که از آنها برای درمان استفاده می شود.

• اسید سالیسیلیک. برای درمان، اسید سالیسیلیک را مستقیماً روی زگیل قرار دهید. البته نباید از آن روی پوست صورت استفاده کنید.
• ایمیکیمود. یک کرم تجویزی است که به سیستم ایمنی کمک می کند تا از شر HPV خلاص شود. ممکن است باعث قرمزی و تورم در اطراف ناحیه اطراف زگیل شود.
• پودوفیلوکس. این ژل باید مستقیماً روی زگیل تناسلی مالیده شود تا بافت آنها از بین برود. ممکن است در اثر استفاده آن، مقداری سوزش و خارش داشته باشید.
• تری کلرواستیک اسید. زگیل های کف دست، کف پا و اندام تناسلی را می سوزاند و ممکن است سبب تحریک پوست شود.

در ابتدا پزشک از تجویز دارو استفاده می کند ولی اگر درمان دارویی مؤثر نباشد از روش های زیر برای درمان استفاده می شود.

• کرایوتراپی (انجماد با نیتروژن مایع)
• الکتروکوتر (سوزاندن با جریان الکتریکی)
• عمل جراحی
• جراحی لیزری (استفاده از نور شدید برای از بین بردن زگیل ها و سلول های غیر طبیعی)
• کولپوسکوپی. برای درمان HPV روی دهانه رحم، پزشک ممکن است از این روش برای یافتن و حذف سلول هایی که غیرطبیعی به نظر می رسند، استفاده کند. آنها از ابزاری به نام کولپوسکوپ برای بزرگ‌نمایی دهانه رحم و نمونه‌برداری از این نواحی (بیوپسی) استفاده می‌کنند.

برای حذف هر گونه سلول پیش سرطانی روی دهانه رحم، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:

• روش برداشتن حلقه الکتروسرجری (LEEP). در این روش از یک حلقه سیم نازک حاوی جریان الکتریکی برای برداشتن لایه ای از بافت دهانه رحم استفاده می شود.
• کنیزاسیون چاقوی سرد (بیوپسی مخروطی). پزشک یک بافت مخروطی شکل را از دهانه رحم برمی دارد و برای تشخیص وجود سلول های غیرطبیعی به آزمایشگاه فرستاده می شود.
• کرایوسرجری. پزشک از سرمای شدید برای از بین بردن بافت غیر طبیعی استفاده می کند.

معمولا به افرادی که در گروه پرخطر ابتلا به زگیل تناسلی قرار دارند انجام یکی از موارد بالا توصیه می شود.

عوارض

درمان نشدن HPV می تواند منجر به مشکلات دیگری شود. برخی از عفونت‌های HPV باعث ایجاد ضایعات یا نواحی غیرطبیعی روی زبان، لوزه‌ها، سقف دهان، بینی یا حنجره می‌شوند.

برخی از گونه های HPV می توانند منجر به سرطان در نواحی زیر شوند:

• اندام تناسلی
• مقعد
• دهان و دستگاه تنفسی فوقانی

پیشگیری 

ویروس HPV از طریق استخر، توالت، یا خون فرد آلوده منتقل نمی شود. این ویروس از طریق رابطه جنسی(واژینال، مقعدی و دهانی) و یا از طریق تماس پوستی با فرد مبتلا منتقل می شود. بدلیل آنکه کاندوم تمام سطح پوست مستعد به بیماری را پوشش نمی دهد، استفاده از آن محافظت کامل ایجاد نمی کند. تنها راه برای جلوگیری از خطر ابتلا به هر نوع عفونت HPV این است که هرگز از نظر جنسی فعال نباشید یعنی هیچ رابطه جنسی اعم از رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی نداشته باشید. از دیگر راه ها برای کاهش خطر، محدود کردن شرکای جنسی و یا ارتباط با فردی است که قبلا شریک جنسی نداشته و یا شریک جنسی کمی داشته است.

سه واکسن، Cervarix، Gardasil و Gardasil-9 می تواند از ابتلا به HPV  محافظت کند. این واکسن ها در بسیاری کشورها در برنامه واکسیناسیون گروه های سنی بین 9 تا 26 سال گنجانده شده اند.

واکسن ها بر روی برخی از انواع پرخطر HPV تمرکز دارند. هر سه واکسن در برابر HPV 16 و 18 محافظت کننده هستند. گارداسیل و گارداسیل-9 نیز در برابر HPV 6 و 11 که باعث ایجاد اکثر زگیل های تناسلی می شوند، موثر هستند. همچنین Gardasil-9 سویه های پرخطر 31، 33، 45، 52 و 58  را نیز پوشش می دهد.